“Бик авырлык күреп үстем бит инде... Салкын пич башында үстем, әни үлгәч... Шул яшьлегем кире кайтса, шул авыр тормышка мин кире кайтыр идем! Үлмәдем бит! Тырыштым! Кемгә кер удым, кемгә идән юдым. Кайтыр идем шунда, шул салам түбәле ятим өебезгә кайтыр идем... Үкенмимен! Ризамын! Яшьлегем кире кайтса... тормышның кадерен белер идем. Җиңел тормыш – сөенеч тормыш түгел ул. Аллага шөкер, эшләп алдым, димен. Тәмсез булса да, тәмле дидем. Аллага шөкер, мин исән, дидем...” (Әлфия Авзалова) “Әлфия” спектакле – бөек татар җырчысы Әлфия Авзаловага чиксез хөрмәт һәм мәхәббәт чагылышы. Әлеге әсәр җырчының тормыш юлы һәм иҗатына нигезләнеп эшләнсә дә, биографик тө- гәллеккә дәгъва кылмый, ә, киресенчә бөек шәхес исеме тирәсен- дәге хыялга әверелә. Әлфия Авзалова кара төндә очкан күбәләк кебек, гомере буена, үзенә ни дәрәҗәдә авыр булуга карамастан, тамашачысына яктылык, нур бүләк иткән. “Әлфия” – үз үрнәге белән башкаларның күңе- лендә яшәргә өмет тудыручы, көчле шәхескә мәдхия.